Γιάννης Χαρούλης - Συνέντευξη στο περιοδικό CITY (28 Ιανουαρίου 2011) - Γιάννης Χαρούλης

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Γιάννης Χαρούλης - Συνέντευξη στο περιοδικό CITY (28 Ιανουαρίου 2011)


Γιάννης Χαρούλης


Γιάννης Χαρούλης
Είναι ο νέος τραγουδοποιός από την Κρήτη που συνεχίζει να συγκινεί σε κάθε του παρουσία, θυμίζοντας το ηχόχρωμα του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη. Δεν όμως έμεινε απλά εκεί και οκτώ χρόνια μετά τον πρώτο του δίσκο, έρχεται στο «Club» του «Μύλου» για τέσσερις παραστάσεις γεμάτες και από τα νέα του τραγούδια από το δίσκο που ετοιμάζει με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. O Γιάννης Χαρούλης έδωσε συνέντευξη στον Χρήστο Μιχαλέρη και το περιοδικό CITY.

Είσαι ευχαριστημένος από την πορεία σου έως σήμερα;
Η λέξη «ευχαριστημένος» δεν φτάνει, δεν μπορεί να κλείσει όλο αυτό που έχω αισθανθεί κι έχω βιώσει όλα αυτά τα χρόνια, από τις εμπειρίες και από τα πάντα. Είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα, κυρίως τα θετικά και τα όμορφα… Και δεν είναι και λίγα τα χρόνια που μου συμβαίνει αυτό, πια…

Ο συναισθηματικός τρόπος με τον οποίο μας είπες παλιότερα ότι πορεύεσαι και σε βγάζει ασπροπρόσωπο, ισχύει και σήμερα;
Ναι, ακριβώς έτσι και ακόμα παραπάνω…Αυτό δεν έχει αλλάξει, τώρα εγώ αν έχω αλλάξει δεν το γνωρίζω. Σαφώς πρέπει να με έχει αλλάξει όλη φάση μέσα στο χρόνο, αφού τόσοι παράγοντες έχουν περάσει μέσα από τη φάση, από τη ζωή μου. Σίγουρα θα υπάρχουν αλλαγές. Θα έλεγα την ίδια φράση ακριβώς, σαν copy - paste.

Θα ήθελες να είσαι περισσότερο τραγουδοποιός απ’ ό,τι ερμηνευτής; Δεν ξέρω, αν το θελήσω θα το προσπαθήσω. Προς το παρόν συμβαίνουν ωραία πράγματα, χωρίς να σκέφτομαι τι κάνω, χωρίς να το βάζω σε ταμπέλες..

Γύρω σου όλοι οι συνάδελφοι σου, δημιουργούν συνεχώς συνεργασίες ή δουλειές που προσπαθούν να διαφοροποιηθούν… Δεν σε ενδιαφέρει αυτό το παιχνίδι; Δοκιμάζω πάντα πράγματα σε σχέση με μένα και όταν λειτουργεί μια συνεργασία το κάνω. Έχω κάνει συμμετοχές, αλλά δεν φτάνουν στα αυτιά του κόσμου. Είναι αλήθεια, σαφώς, πως δεν έχω κάνει πολλές τακτικές συνεργασίες… Ταξιδεύω με τα τραγούδια μου κι αυτό φαίνεται πως πηγαίνει πολύ καλά γιατί πρώτα - πρώτα τα τραγούδια αυτά κι  εμένα δεν με κουράζουν εύκολα. Οι λόγοι που τα τραγουδάω όλα τα τραγούδια στα live μου δεν ξεβάφονται, δεν ξεπερνιούνται έτσι εύκολα. Πιστεύω ότι από εκεί ξεκινάει. Αν κουραστώ εγώ, τότε αυτό θα περάσει κάτω στον κόσμο. Άρα κάτι ακόμα κρατάει γερά…

Οι συναυλίες σου στον Μύλο…
Θα είμαστε για δυο Παρασκευοσάββατα στο «Club» του «Μύλου». Στη Θεσσαλονίκη έχουμε να έρθουμε από το καλοκαίρι. Έχουμε φέτος καινούρια μπάντα και καινούριο ήχο με έγχορδα, κλαρίνα και γκάιντες, διατηρώντας όμως κι έναν ηλεκτρισμό ακόμα, με την ηλεκτρική κιθάρα - αλλά κάποια τραγούδια ακούγονται αλλιώς. Τα αλλάζουμε τα τραγούδια στις συναυλίες και γι’ αυτό μας κρατάνε ακόμα στα live, περνούν μέσα στο χρόνο… Θα παίξουμε και όσα από τα καινούρια μας τραγούδια είναι πιο έτοιμα…

Πώς γουστάρεις να είναι μια συναυλία σου; Τι θέλεις να συμβαίνει; Η καλύτερη συναυλία δεν είναι απόλυτα αντιληπτή. Αυτό που ευχόμαστε να συμβαίνει είναι μέσα στον καθένα και όχι στην εξωστρέφεια απαραίτητα της βραδιάς. Άρα αυτό φαίνεται διαχρονικά… Κι αυτό βέβαια με ένα απλό χειροκρότημα ή με το να τραγουδάει ο κόσμος, είναι ένας κώδικας επικοινωνίας.

Πότε θα κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος; Αυτές τις μέρες ξεκινούν οι ηχογραφήσεις και ελπίζουμε σε ένα μήνα να είναι έτοιμος… Και από το «Γύρω μου κι εντός» έως τον «Χειμωνανθό» είχαν περάσει τέσσερα χρόνια. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό, μια τετραετία έχει περάσει και τώρα… Μόνο οι εκλογές δεν γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια! Δεν ξέρω αν στο μέλλον οι ταχύτητες μεγαλώσουν… Είναι που κάνουμε live και αυτό μειώνει το χρόνο που μπορούμε να καθίσουμε για να δούμε και δισκογραφικά τι θα κάνουμε. Παρ’ όλα αυτά είναι μεγάλη η χαρά και ασφάλεια και τύχη που τα τραγούδια του συγκεκριμένου δίσκου που ετοιμάζουμε τώρα, είναι του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Το όνειρο σου ποιο είναι για τη μουσική; Έως που φτάνει η φαντασία σου;
Δεν έχω φαντασία γιατί υλοποιώ το «όνειρο» του δίσκου με τον Θανάση κι εκείνο που φαντάζομαι και ονειρεύομαι, είναι να βγει ωραία αυτή η δουλειά. Ως εκεί είναι το μακρινό μου σχέδιο. Προσπαθώ να δώσω εκεί όλο μου το μυαλό…

Προερχόμενος από την πρωτογενή κρητική παράδοση, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ξεφύγεις καλλιτεχνικά και να γράψεις ή να τραγουδήσεις σε τελείως άλλους δρόμους ή ενορχηστρώσεις; Αυτό έγινε και πρόσφατα στην συμμετοχή μου στις συναυλίες του Σταύρου Ξαρχάκου με την Κ.Ο.Ε.Μ. την δωδεκαμελή ορχήστρα και τις ειδικές ενορχηστρώσεις, όπου και στάθηκα ως τραγουδιστής και μόνος, χωρίς όργανα, σε ένα άλλο περιβάλλον από αυτό που είχα συνηθίσει. Ήταν μια μεγάλη εμπειρία και μια πρόκληση. Μ’ αρέσουν αυτά τα πράγματα, αρκεί να βγαίνουν από το ένστικτο, δεν θέλω να κάνω πράγματα που δεν μου βγαίνουν, γιατί δεν θα είμαι καλός. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα και μεγάλο μάθημα, να μας εμπιστευθεί εμένα και τη Νατάσσα Μποφίλιου ο Σταύρος Ξαρχάκος, ήταν δυο μαγικές βραδιές που δεν συμβαίνουν συχνά. Επικρατούσε πολύ ησυχία και ήταν μόνο η μουσική για δυόμισι ώρες. Ελευθερώθηκε το μυαλό από το λαούτο, ήταν όλα διαφορετικά, με άλλες αντιδράσεις από τον κόσμο, πιο μουσικό…

Τι σε έχει ενοχλήσει περισσότερο στην εξέλιξή σου;
Ο καθένας έχει τις δικές του επιλογές και τραβάει το δικό του δρόμο. Εκεί που ενώνονται οι δρόμοι εκεί έρχονται και οι συγκρούσεις οι οποίες είναι και απαραίτητες κάποιες φορές για να ξεκαθαρίζονται κάποια πράγματα. Με ενδιαφέρει πάντα, όπως όταν ξεκίνησα πριν από πολλά χρόνια από την Κρήτη, να υπάρχει ένα περιβάλλον στο οποίο να υπάρχει επικοινωνία, αλήθεια, σεβασμός, απλά πράγματα. Δηλαδή, με ενοχλεί όταν δεν συμβαίνει αυτό…

Παρασκευή, 28 Ιανουαρίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια: