...Παλιό τραγούδι κι άγιασε απ' την πολύ αγάπη... έγινε ρούχο του φτωχού του μόνου συντροφιά Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει τα χρόνια μου δεν ξέρω ποιος ξέρει πότε ράγισε πρώτη φορά καρδιά...
Φθινόπωρο στον έρωτα απόψε ανατέλλει αρισμαρί και μέλι μύρισαν τα
βουνά κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός το χώμα το βρεγμένο σαν κάρβουνο
αναμμένο η ομορφιά πονά.
Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει
στάχτη μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι σαν θέλω να κοπείς σαλεύουν τα
πορτόφυλλα κι η κλειδωνιά γυρίζει αέρας μου σφυρίζει αν έρθεις, μην
αργείς.
Γδύσου κι από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου ο χωρισμός
θυμήσου είναι χειμωνανθός τη λύπη την κατοίκησα σε νύχτα και σε
μέρα σ΄ αφήνω στον αέρα για να σε βρω στο φως.
Η αγάπη φόβους και
όνειρα δειπνά προτού ραγίσει στου πόνου το ξωκλήσι αγιάζει η
ερημιά κι εγώ μια θλίψη που ζητώ για να με σημαδέψει το φως πριν
βασιλέψει θα σ' αρνηθώ ξανά.
Φιλανθρωπικού χαρακτήρα συναυλία διοργανώνεται στις 6 Νοεμβρίου στον Βοτανικό (Ιερά Οδός & Σπύρου Πάτση) με καταξιωμένους καλλιτέχνες, οι οποίοι δέχτηκαν να τραγουδήσουν αφιλοκερδώς, π ροκειμένου να βοηθήσουν έναν συνάνθρωπό μας που χρειάζεται τη βοήθειά όλων μας, προκειμένου να ξανασταθεί στα πόδια του μετά από ένα τραγικό ατύχημα.
Ο Γιάννης περνώντας με το ποδήλατό του από τις γραμμές του τρένου, επί της Κωνσταντινουπόλεως, άκουσε κάποιον να τον χαιρετά. Εκείνος γύρισε να απαντήσει, χωρίς να δει και να ακούσει το τρένο που ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα. Το τρένο τον χτύπησε, τον παρέσυρε και συνέχισε την πορεία του… Το εισιτήριο της συναυλίας κοστίζει 8 ευρώ.
Tη συναυλία διοργανώνουν οι «φίλοι του Γιάννη» και ο Αθλητικός Σύλλογος «ΤΡΙΤΩΝ», προκειμένου να μπορέσουν να μαζέψουν το μεγάλο χρηματικό ποσό που απαιτείται, για να γίνει η επέμβαση που θα του χαρίσει πάλι την ελπίδα.
Τα έσοδα από τη συναυλία θα δοθούν αποκλειστικά στην οικογένεια του Γιάννη, στο νοσοκομείο «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ» και τους γιατρούς για να φτιάξουν και πάλι πόδια στο Γιάννη, για να περπατά, για να μπορέσει να ζήσει όπως ονειρεύεται.
...Καλά που θα 'τανε να ξεκαθάριζε ν' άλλαζε η ζωή μόνο με μια βροχή...... Πες μου γριά βροχή απ' όσους ξέπλυνες ποιοι ξανάρθαν λεκιασμένοι ζητώντας για άλλη μια, για ακόμα μια φορά,
"Υπάρχει ένας παράδεισος στη μέση του πλανήτη στην όμορφη Μεσόγειο και τονε λένε Κρήτη"
Η Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το 5ο μεγαλύτερο στη Μεσόγειο. Πρωτεύουσα καθώς και μεγαλύτερη πόλη της είναι το Ηράκλειο. Η προέλευση της λέξης Κρήτη δεν έχει καθορισθεί με βεβαιότητα. Υπάρχουν διάφορες αντικρουόμενες ετυμολογίες κατά τις οποίες, μιά από τις Εσπερίδες ονομαζόταν Κρήτη, όπως Κρήτη ονομαζόταν και η σύζυγος του βασιλιά Μίνωα καθώς και μία από τις νύμφες που παντρεύτηκε ο Δίας Άμμων. Επίσης, ο Κρης, γιός του Δία και της νύμφης Ίδας θεωρείται να έχει δώσει το όνομα του στην Κρήτη, ειδικά αφού το υψηλότερο βουνό του νησιού φέρει το όνομα της μητέρας του.
...Τότε κι εγώ θα θυμηθώ που σ`έχω αγαπήσει. Θα φέρω πίσω τα πουλιά τ`αποδημητικά, θα κοιμηθώ στον ίσκιο σου, θα ψάξω για πατρίδα, όλο τον κόσμο πύκνωσε σε μια σταλαγματιά...
...Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας Τη φλόγα σου δως μου και γίνε μου φως μου...
...Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου και γίνε του κόσμου το πέρας...
Φωτιά μου
Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας
Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τί σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου το πέρας
Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ
...Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα...
...Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια και σε χαμένους κήπους του Θεού κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια εκεί που πρώτα ήσουνα παντού και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια...
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα Στίχοι: Ελευθερίου Μάνος Μουσική: Μαρκόπουλος Γιάννης Πρώτη εκτέλεση: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα και τους καημούς που σκέπασε καπνός η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια και σε χαμένους κήπους του Θεού κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια εκεί που πρώτα ήσουνα παντού και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει αυτός που δεν εγνώρισε γενιά και του καημού την πόρτα να χτυπήσει και του καημού την πόρτα να χτυπήσει και του καημού την πόρτα να χτυπήσει
Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω με τους ανθρώπους που 'δαν το κακό και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο θερίζει την αυγή ωκεανό μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο, σημάδι μυστικό και ριζικό πως ξέφυγε απ' τον άδη κι απ' τον κόσμο
Η μοίρα κι ο καιρός το χαν ορίσει Παρασκευή το βράδυ του φονιά κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει αυτός που δεν εγνώρισε γενιά και του λάου την πόρτα να χτυπήσει
...Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει, ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια, θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια, να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι...
...ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟ, σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα...
Ανέκδοτη ηχογράφηση από την μουσική σκηνή ''Αίγλη''
στην Θεσσαλονίκη στις 4.4.2006
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας
Γυάλινη πόλη κι ένας άνεμος αλάνι,
σκόνη στους πάγκους, στις βιτρίνες και στα
ράφια,
γίναν τα τάστα της κιθάρας μου ξυράφια,
κι εσύ έχεις χρόνια να
κατέβεις στο λιμάνι.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα
και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα
νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Μορφές αγίων σ' έναν
τοίχο μαυρισμένο,
στον Ιορδάνη τους τα λόγια μου βαφτίζω,
βλέπω τα
αρώματα, τα χρώματα μυρίζω,
κι όλο προσμένω σ' ένα πλοίο
βυθισμένο.
Σαν το διαμάντι το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ'
αδειανά τα δυο μου χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η
κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.
Λερά σεντόνια σε δωμάτια
νοικιασμένα,
Άργος, Μυκήνες, Σαντορίνη και Μαντείο,
όλη η ζωή μου καλώς
ήρθες και αντίο,
σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα.
Σαν το διαμάντι
το γυαλί μ' έχει χαράξει,
ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου
χέρια,
θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,
να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα
και μετάξι.
...Να 'σουνα, θάλασσα κι εσύ και η ζωή μικρό νησί να 'ρθω ν' αράξω...
...Να 'χα καρδιά μα και πυγμή όλα στη γη σε μια στιγμή για να τ' αλλάξω...
Ανέκδοτη ηχογράφηση απο τη μουσική σκηνή ''Δίπλα στο ποτάμι''
Στίχοι: Πάνος Φαλάρας Μουσική: Αντώνης Βαρδής Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Φεύγουν καράβια στο γιαλό κι εγώ τους γνέφω στο καλό κι εγώ τους γνέφω στο καλό, παράπονό μου. Χάνομαι τώρα τις νυχτιές μέσα στου κόσμου τις φωτιές μέσα στου κόσμου τις φωτιές με τ' όνειρό μου.
Φεύγουν καράβια στο γιαλό και με τα κύματα μιλώ και με τα κύματα μιλώ και τ' όνειρό μου. Τώρα μια πέτρινη σιωπή είναι η δικιά μου προκοπή είναι η δικιά μου προκοπή, παράπονό μου.
Να 'σουνα, θάλασσα κι εσύ και η ζωή μικρό νησί και η ζωή μικρό νησί να 'ρθω ν' αράξω. Να 'χα καρδιά μα και πυγμή όλα στη γη σε μια στιγμή όλα στη γη σε μια στιγμή για να τ' αλλάξω.
Η καλοκαιρινή περιοδεία του Γιάννη Χαρούλη συγκεντρωμένη σε ένα βίντεο δυόμιση περίπου ωρών...Ελάχιστο δείγμα των στιγμών που μας πρόσφερε το κοπέλι από την Κρήτη!
Ο Γιάννης Χαρούλης επισκέφθηκε με τις "Μαγγανείες" του πάνω από 20 πόλεις σε όλη την Ελλάδα προσφέροντας αξέχαστες στιγμές σε χιλιάδες κόσμο... Με φωνή που σε μαγεύει, με παρουσία που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίζεις, με σεμνότητα και απλότητα αλλά και με το ήθος που τον διακρίνει σημάδεψε ανεξίτηλα το φετινό καλοκαίρι μας...!!!
ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΟΥΛΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.......
...γιατί μας ταξιδεύεις με τη φωνή σου,
...γιατί μας μαγνητίζεις με ένα σου βλέμμα,
...γιατί μας μαγεύεις με ένα σου χαμόγελο,
...γιατί μας κάνεις να ανυπομονούμε για κάθε σου εμφάνιση...
...γιατί μπαίνεις στη ζωή μας και καταφέρνεις να παραμένεις...!!! :)
ΥΓ. Υπομονή...το επόμενο καλοκαίρι πλησιάζει... και ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ...!!!
Ο Γιάννης Χαρούλης, γεννημένος στις 13 Ιανουαρίου 1981 στα Έξω Λακώνια, Λασιθίου Κρήτης, είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την κρητική παραδοσιακή και έντεχνη μουσική.
+fr1.jpg)
